Dyspensacjonalizm - Protestancki nurt teologiczny dzielący w piśmie świętym w ramach "poprawnego oddzielania pisma" różne wersety do różnych grup ludzi w różnych odpowiednich dla nich dyspensach - okresach lub czasach.
Określenie Dyspensacjonalizm wywodzi się od słowa "Dispensation". Dispensation zostało zdefiniowane przez Słownik Noaha Webstera z 1828 roku jako "distribution" czyli podział który jest "aktem dzielenia różnych ludzi lub miejsc." Słownik Webstera, 1828 rok, słowo "Dispensation". Konieczność Dyspensacjonalizmu, Dyspensacjonalizm stosowany w Biblii.
Fundamentalnymi doktrynami dyspensacjonalizmu są pochwycenie przed wielkim uciskiem, nieutracenie zbawienie przez wiarę bez uczynków w czasie łaski dla chrześcijan, podział na kościół odróżniony od żydowskiego Izraela, Kościół jako duchowe zgrupowanie zbawionych ludzi, Izrael jako kontynuator cielesnego narodu Boga posiadający swoje obietnice w tym przyszłe nawrócenie.
Ojcami skompletowania elementów dyspensacjonalizmu w 19 wieku w całość byli John Nelson Darby oraz Cyrus Ingerson Scofield. Silny wpływ odegrał również Clarence Larkin, w wieku 20-stym Peter Sturges Ruckman. Dyspensacjonaliści przyjmują postępujące objawienie pisma świętego w miarę jego badania i zagłębiania w ciągu historii.
Dyspensacjonalizm jako werset kluczowy dla konieczności poprawnego wykładania słowa Bożego wskazuje II Tymoteusza 2:15.
"Staraj się usilnie o to, abyś mógł stanąć przed Bogiem jako wypróbowany i nienaganny pracownik, który (ang.rightyly dividing) wykłada należycie słowo prawdy."
- 2 Tymoteusza 2:15
Wykładanie należycie słowa Bożego oraz należyte rozróżnianie słowa są przewodnią myślą dyspensacjonalistyczną. Wiara odrzucająca dyspensacjonalizm łączy wszelkie wersety niezależnie od adresatów i czasu wypowiedzenia do jednej grupy w uniwersalnym jednym stałym czasie ludzkości.
Dyspensacjonaliści:
Walter Thomas Prideaux Wolston
Jack Paterson
Alan Ryman
Podział Trzech Grup Chrześcijan, Pogan i Żydów[]
Dyspensacjonalizm rozróżnia trzy grupy; żydów, pogan i chrześcijan, dwie ostatnie są stosowane w nowym testamencie między sobą często wymiennie ponieważ kościół chrześcijański w większości złożony jest z pogan z ciała.
Żydzi jako naród wybrany cieleśnie przez Boga z cielesnego Ojca Abrahama którego żydzi są cielesnymi potomkami, są traktowani przez Boga w cielesny sposób przez nadanie im jako swoim wybranym cielesnych znaków oraz wymogów.
Kościół jest przeciwnie do narodu wybranego duchowym bytem będącym zbiorem niezależnym od ciała, traktowanym przez Boga w sposób duchowy, z duchowymi wymogami skupionymi na wierzę.
Podział Czasowy[]
Dyspensacjonalizm dzieli historie świata na chronologicznie kolejno okres starotestamentowy przez przyjściem Mesjasza, Okres Kościoła po przyjściu Mesjasza, Okres Wielkiego Ucisku oraz Milenium 1000-letniego królestwa. Czas narody wybranego rozpoczyna się od starego testamentu i zostaje wstrzymany odrzuceniem mesjasza przez żydów w czasie czasu Kościoła. Izrael zostaje przywrócony przez Boga w czasie Wielkiego Ucisku w którym następuje koniec czasu łaski i kościoła. Po ucisku ziemia znajduje się pod 1000-letnim panowaniem Jezusa Chrystusa którą rządzi w sposób pełny i absolutny a Izrael wchodzi w szczyt potęgi większej niż za czasów starego testamentu.
Ściślej dyspensajconalistyczny podział jest następujący:
- Okres przedpotopowy, przejście człowieka ze stanu niewinności do upadku, aż do nadejścia potopu ludzkość była zbawiona przez wierność sumieniu, ostatecznie wierności dochował w szczytowym punkcie jedynie Noe.
- Okres po potopie, starotestamentowy czas usprawiedlwienia na podstawie prawa będącego przewodnikiem do Chrystusa, trwający do przyjścia Chrystusa.
- Okres Łaski, narodzenie Mesjasza Jezusa Chrystusa i okres kościoła chrześcijańskiego opartego na wierzę w zbawcze dzieło Chrystusa za swoje grzechy.
- Wielki Ucisk
- Milenium
- Wieczność