Benio123o pl Wiki
Advertisement
John Nelson Darby

John Nelson Darby

Cyrus Ingerson Scofield

Cyrus Ingerson Sofield

Clarence Larkin

Clarence Larkin

Peter S

Peter S. Ruckman

Amerykański Słownik języka Angielskiego, Słownik Noaha Webstera, 1828 rok, fraza Dispensation

Amerykański Słownik języka Angielskiego, Słownik Noaha Webstera, 1828 rok, fraza Dispensation

Dyspensacjonalizm - Protestancki nurt teologiczny dzielący w piśmie świętym w ramach "poprawnego oddzielania pisma" różne wersety do różnych grup ludzi w różnych odpowiednich dla nich dyspensach - okresach lub czasach.

Określenie Dyspensacjonalizm wywodzi się od słowa "Dispensation". Dispensation zostało zdefiniowane przez Słownik Noaha Webstera z 1828 roku jako "distribution" czyli podział który jest "aktem dzielenia różnych ludzi lub miejsc." Słownik Webstera, 1828 rok, słowo "Dispensation". Konieczność Dyspensacjonalizmu, Dyspensacjonalizm stosowany w Biblii.

Fundamentalnymi doktrynami dyspensacjonalizmu są pochwycenie przed wielkim uciskiem, nieutracenie zbawienie przez wiarę bez uczynków w czasie łaski dla chrześcijan, podział na kościół odróżniony od żydowskiego Izraela, Kościół jako duchowe zgrupowanie zbawionych ludzi, Izrael jako kontynuator cielesnego narodu Boga posiadający swoje obietnice w tym przyszłe nawrócenie.

Ojcami skompletowania elementów dyspensacjonalizmu w 19 wieku w całość byli John Nelson Darby oraz Cyrus Ingerson Scofield. Silny wpływ odegrał również Clarence Larkin, w wieku 20-stym Peter Sturges Ruckman. Dyspensacjonaliści przyjmują postępujące objawienie pisma świętego w miarę jego badania i zagłębiania w ciągu historii.

Dyspensacjonalizm jako werset kluczowy dla konieczności poprawnego wykładania słowa Bożego wskazuje II Tymoteusza 2:15.

"Staraj się usilnie o to, abyś mógł stanąć przed Bogiem jako wypróbowany i nienaganny pracownik, który (ang.rightyly dividing) wykłada należycie słowo prawdy."

- 2 Tymoteusza 2:15


Wykładanie należycie słowa Bożego oraz należyte rozróżnianie słowa są przewodnią myślą dyspensacjonalistyczną. Wiara odrzucająca dyspensacjonalizm łączy wszelkie wersety niezależnie od adresatów i czasu wypowiedzenia do jednej grupy w uniwersalnym jednym stałym czasie ludzkości.

Dyspensacjonaliści:

John Nelson Darby

Cyrus Ingerson Scofield

Clarence Larkin

Peter Sturges Ruckman

David Peacock

Gene Kim

Robert Breaker

Wilson Calvin

Walter Thomas Prideaux Wolston

Charles Henry Mackintosh

Lewis Sperry Chafer

Nico Verhoef

David Spurgeon

William P. Grady

Steven Cowgill

David E. Walker

Joshua Stephenson

George Hawkins Pember

Jack Paterson

Alan Ryman

Mike Schreib

James Knox

Charles Lawson‎‎






Podział Trzech Grup Chrześcijan, Pogan i Żydów[]

Dyspensacjonalizm rozróżnia trzy grupy; żydów, pogan i chrześcijan, dwie ostatnie są stosowane w nowym testamencie między sobą często wymiennie ponieważ kościół chrześcijański w większości złożony jest z pogan z ciała.

Żydzi jako naród wybrany cieleśnie przez Boga z cielesnego Ojca Abrahama którego żydzi są cielesnymi potomkami, są traktowani przez Boga w cielesny sposób przez nadanie im jako swoim wybranym cielesnych znaków oraz wymogów.

Kościół jest przeciwnie do narodu wybranego duchowym bytem będącym zbiorem niezależnym od ciała, traktowanym przez Boga w sposób duchowy, z duchowymi wymogami skupionymi na wierzę.

Podział Czasowy[]

Dyspensacjonalizm dzieli historie świata na chronologicznie kolejno okres starotestamentowy przez przyjściem Mesjasza, Okres Kościoła po przyjściu Mesjasza, Okres Wielkiego Ucisku oraz Milenium 1000-letniego królestwa. Czas narody wybranego rozpoczyna się od starego testamentu i zostaje wstrzymany odrzuceniem mesjasza przez żydów w czasie czasu Kościoła. Izrael zostaje przywrócony przez Boga w czasie Wielkiego Ucisku w którym następuje koniec czasu łaski i kościoła. Po ucisku ziemia znajduje się pod 1000-letnim panowaniem Jezusa Chrystusa którą rządzi w sposób pełny i absolutny a Izrael wchodzi w szczyt potęgi większej niż za czasów starego testamentu.

Upadek człowieka, schemat zbawienia - Clarence Larkin

Upadek człowieka, schemat zbawienia - Clarence Larkin

Ściślej dyspensajconalistyczny podział jest następujący:

  • Okres przedpotopowy, przejście człowieka ze stanu niewinności do upadku, aż do nadejścia potopu ludzkość była zbawiona przez wierność sumieniu, ostatecznie wierności dochował w szczytowym punkcie jedynie Noe.
  • Okres po potopie, starotestamentowy czas usprawiedlwienia na podstawie prawa będącego przewodnikiem do Chrystusa, trwający do przyjścia Chrystusa.
  • Okres Łaski, narodzenie Mesjasza Jezusa Chrystusa i okres kościoła chrześcijańskiego opartego na wierzę w zbawcze dzieło Chrystusa za swoje grzechy.
  • Wielki Ucisk
  • Milenium
  • Wieczność
Advertisement