Sobór Nicejski - Zwołany i poprzewodniczony przez Konstantyna Wielkiego oraz zakończony w 325 roku. Sformowane zostało na nim nicejskie wyznanie wiary. Sobór potwierdził Boskość Chrystusa i obowiązek modlenia się w niedziele na stojąco przeciwko obecnym na soborze zwolleniką Aranizmu i sformułował Nicejskie wyznanie wiary. Sobór nie poruszał kwestii kanonu Pisma Świętego.
Kanon[]
"Sobór Nicejski nie zajmował się kwestią kanonu."
- Ateista Doktor Bart Erhman, "Turth and fiction in Da Vinci Code, Oxford University Press, 2004 rok, strona 93
Nicejskie Wyznanie Wiary[]
Wierzymy w jednego Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, zrodzonego z Ojca, jednorodzonego, to jest z istoty Ojca, Boga z Boga, Światłość ze Światłości, Boga prawdziwego z Boga prawdziwego, zrodzonego, a nie uczynionego, współistnego Ojcu, przez którego wszystko się stało, co jest w niebie i co jest na ziemi,
który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił i przyjął ciało, stał się człowiekiem, cierpiał i zmartwychwstał trzeciego dnia, wstąpił do nieba, przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
I w Ducha Świętego.
Tych, którzy mówią: «był kiedyś czas kiedy go nie było» lub «zanim się narodził nie był» lub «stał się z niczego» lub pochodzi z innej hipostazy, lub z innej substancji [niż Ojciec], lub, że Syn Boży jest zmienny i przeobrażalny, tych wszystkich powszechny i apostolski Kościół wyłącza